- In de handelsoorlog die de Amerikaanse president Donald Trump heeft ontketend is er veel te doen over de manier waarop de Amerikaanse regering omgaat het bilaterale handelstekorten.
- Zo kijkt de regering van Trump vooral naar goederen en niet naar diensten.
- Beursexpert Hendrik Oude Nijhuis legt uit dat het niettemin wel degelijk problematisch is als een land structureel meer consumeert dan het produceert.
ANALYSE – Aandelenmarkten springen de laatste weken alle kanten op, en dat maakt sommige beleggers heel nerveus. Een belegger liet afgelopen week weten te willen wachten op rustigere tijden en zijn gehele portefeuille te hebben verkocht, een dag voor een van de beste beursdagen in decennia…
De nerveuze stemming hangt samen met het Amerikaanse plan tot het al dan niet invoeren van forse importtarieven. Hoe de regering van de president Donald Trump hiervoor het Amerikaanse handelsbalanstekort met anderen landen heeft bepaald, is nogal frappant (de export van diensten is bijvoorbeeld vergeten). Maar wanneer er structureel meer geconsumeerd dan geproduceerd wordt, is dat wel degelijk een probleem. Een mooi voorbeeld ter verduidelijking:
Structureel handelstekort: Werkers en Genieters
Stel je twee primitieve samenlevingen voor – die van de Werkers en die van de Genieters – met beide een gesloten economie. Beide samenlevingen zijn zelfvoorzienend en de mensen werken in beide ongeveer even hard.
Opeens besluiten de Werkers om meer te gaan werken. Het overschot van wat de Werkers nu extra produceren, wordt verkocht aan de Genieters, die daarvoor betalen met hun eigen ‘Geniet-munt’. De Genieters consumeren vanaf dit moment meer dan ze zelf produceren.
De Werkers zijn niet gek. Zij gebruiken de gestaag groeiende berg 'Geniet-munten' om schuld (obligaties) van de Genieters te kopen - en ook land.
Na verloop van tijd - dit kan best een generatie later zijn - hebben de Genieters een grote schuld opgebouwd bij de Werkers. Bovendien zijn de Werkers intussen eigenaar van het land. De Genieters moeten nu niet enkel rente aan de Werkers betalen, maar ook pacht om 'hun' land te mogen bewerken.
De gangbare oplossing voor de hoge verplichtingen van de Genieters zou zijn om geld bij te drukken om zodoende de inflatie op te voeren. Maar dit heeft weinig zin: de Werkers zijn immers ook de eigenaren van het land van de Genieters.
Zonder dat sprake was van oorlog, is het land van de Genieters in handen gekomen van de Werkers. Toekomstige generaties van de Genieters zullen hard moeten werken om rente te betalen en schulden af te lossen. En dat zal niet meevallen, aangezien ook het land in bezit is van de Werkers. Wat voor een persoon geldt, geldt eveneens voor een land: wanneer structureel meer geconsumeerd dan geproduceerd wordt, leidt dat tot een problematisch onbalans in de economie.
Hendrik Oude Nijhuis is medeoprichter van beleggingsfonds ValueMachinesFund en heeft zich jarenlang verdiept in de strategieën van ‘s werelds beste beleggers. Zijn bestseller over Warren Buffett is gratis beschikbaar.